شعر ها و یادداشت های محسن با فکر

آیا صدای تو نیستکه چون نسیم بهاری به هر سویی می وزد .درختان را از خواب زمستانیبیداروشریان هایم را بیقرار می کند؟آری صدای توست که سپیده دماندر کوچه های محله به آرامیراه می رود-چون نسیم نوازشگروعطر گل هارا با شبنم می آمیزدشبانگاهان بر شاخه های درختان می آویزدومثل باران شب های بهاراز ناودان ها سرازیر می شودوهنگامیکه قلم به دست می گیرمومی خواهم از تو بنویسمکنارم می نشیند وبر گونه ام بوسه می زند .بهمن 71-محسن بافکرلیالستانیازدفتر:فواره ای به ارتفاع سالیانی که زیستم.چاپ وانتشار۱۳۸۰ بخوانید, ...ادامه مطلب

چوتکدرخت جدامانده،درفراسویمکه گم شدازنظرعابران،گل وبویمنمی رسدبه کنارم مسافری ازراهکه بادمی وزد ازهردقیقه،بررویمبه شاخه شاخه ی من،برگ وباری اکنون نیستدچاروقفه ی پاییزی ام ،نمی رویمبرای توکه عزیزمنی،دراین ایامترانه،یاغزل وچامه ای،نمی گویمنسیم وزمزمه ای نیست،بعدازاین،ازمنکه گردبادم وبردورخویش ،می مویمبه غیرشروبدی،چون نکرده ای باماامیدخیروامان،ازغریبه می جویمکه تابه گوش کسی ،شرح رنج مانرسدکشانده اند،به دهلیزهای نه تویمچه کرده ای!که دراین سالیان فرصت سوزطریقه ی تونشد،راه ورسم والگویمکسی که بادل وجان،پروراندمش ،آخرگذاشت،خنجرخونریزخود،به پهلویمنصیب ما،همه،اززندگی،بداقبالیستنداشت فایده ای،کوشش وتکاپویمامیدعافیت،اما،نرفته است ازیادکه تاچه بهره دهد،داد،درترازویممحسن بافکرلیالستانی،اردیبهشت ۱۴۰۱ بخوانید, ...ادامه مطلب