قراربود که آویشنی کنی بامن

قراربود, که آویشنی, کنی بامن

نخواستی که رفیق جوانی ام باشی

صفای ثانیه ی شادمانی ام باشی

به حرف تازه طراوت ببخشی ام گاهی

سروددلکش بی همزبانی ام باشی

نیاوری به زبان نام من به بی مهری

نه اینکه داعی نامهربانی ام باشی

ازآن کویری کرمانی ات دلم میخواست

هوای ابری مازندرانی ام باشی

بپرورانمت ازبیقراری باران

که اعتبار من وباغبانی ام باشی

زذهن کهنه نیایدپدیدشعرنوین

بیا که درپی خانه تکانی ام باشی

روانبودپس ازآنهمه حکایت ومهر

روی وباعث دلناگرانی ام باشی

چنین که بال و پرم را بریده ای به وطن

کجامجال صعودجهانی ام باشی

برای یافتن سالیان گمشدگی

چرا نخواستی آخرنشانی ام باشی

قراربود, که آویشنی, کنی بامن

زلالی عسل دیلمانی ام باشی

دهان به خنده ولبخندبازکن شاید

پریوش غزل جاودانی ام باشی

محسن بافکرلیالستانی.تیرماه ۹۸