شب بلندزمستان

امیدبود،که روی آورد،خوش اقبالی

به زندگانی ما،بعدازاین سیه سالی

اگرچه خواست،نکو،حال ماکند،اما

نصیب ماشده درسال نو،بداحوالی

بیاکه فارغ از اندیشه ی بلابرویم

به دشت ودامنه ی چای وگندم وشالی

دلی که شادنباشد،چه خانه یادرباغ

به زیرپای شکسته،حصیر،یاقالی

عنایتی،به تهیدستی کسی،نکنند

چراکه خواجه بکام است وعیش اوعالی

مبندامیدنجات ازبلای عالمگیر

به دست مدعی ادعای پوشالی

به زیروبم ،سپری می شود،زمانه ی غم

گذارمی کند،این روزهای بدحالی

شب بلندزمستان،چورفت می ماند،

سیاهرویی آن وعده های توخالی

محسن بافکرلیالستانی.۱۵فروردین ۱۳۹۹