اشتیاق تماشای من

برجاده اشتیاق تماشای من کجاست؟

بارنج سالهای سفر،نای من کجاست؟

ازمن نمانده جزکف خاکی به دست باد

دستم چه شد،سروبدن وپای من کجاست؟

عفریت پیری ازپی من می دود،مدام

آن قامت صنوبر وافرای من کجاست؟

خاموشم وخزیده به سوراخ عافیت

دریادلی،پلنگی وپروای من کجاست؟

میخواستم که نظم کهن رابه هم زنم

امروز،آن امیدب جوه فردای من کجاست؟

کاخی بسازم ازگل واندیشه وگلاب

والایی وطراوت رؤیای من کجاست؟

ردی به جزغبارنمی ماندازبهار

دریاغ ها درخت شکوفای من کجاست؟

در ایستگاه فاجعه ی فصلها گمم

سرسبزی نهانی وپیدای من کجاست؟

سهمی نداشتم من ازآرامش خیال

دروسعت جهان شما جای من کجاست؟

گفتی وفا به عهدکن،امانگفته ای

درپای آن معامله ،امضای من کجاست؟

درسوگ آن یگانه شنیدم که دختری

میزدصدا مدام که بابای من کجاست؟

پرسیدازمن این غزل مبهم وغریب

بامن بگوکه مقصدومعنای من کجاست؟

بااین‌همه زلالی و...فهمم نمی کنی

اندیشه کن،کلیدمعمای من کجاست؟

گاهی که بغض میکنم ازبی پناهی ام

می پرسم ازرهام که رستای من کجاست؟

وقتی که می زنی وستم می کنی هنوز

معلوم می شود که کرونای من کجاست؟

محسن بافکرلیالستانی

اسفند۹۸