آدمی ،تشنه ی صلح است....

یک غزل 
---------

تشنه را قطره ای از آب به لب ها برسان 
خدمت دوست هواداری مارا       برسان 

نیست درشهر مرا گوشه ی امنی هرگز 
لاله ام را تو ازاین ورطه   به  صحرابرسان 

شده  شفافی لحن قلمم     تکراری 
طرز  گفتار مرا    تا   به   معما  برسان 

حاصلی  نیست اگرچه دل دریایی را 
زورقی  باش  ومرا    تا دل  دریا برسان

خواب هایم همه آشفته وپر تشویش اند 
شب  افسردگی ام را تو به رویا برسان

دوستدار توام ای دوست  مکن سنگدلی 
آشتی  جویی مارا   به ثریا      برسان 

این  خبر را که غزل باز فراگیرشده ست 
نه به سعدی ونه حافظ  که به نیمابرسان

یابد ازدیدنت احوال پریشان  بهبود 
با نگاهی به من ای دوست مداوا برسان 

نرسان  فاصله ها را به نهایت    اما 
بین ما وعده ی دیدار   به فردا برسان 

نتوان  یافت  بهشتی که به خون آلوده ست 
آدمی تشنه ی صلح است مدا را برسان

این غزل را که بپرداختمش ازدل وجان 
خدمت رحمت ومهرانی  و  صدرا برسان 

ای مخاطب که ندانم   تو کدامین منی 
شرح مشتاقی   مارا  به همه جا برسان 

محسن بافکرلیاستانی 
اردیبهشت 93